Koszatniczki

Koszatniczki pochodzą z Chile, są bardzo towarzyskie, żyją w grupach lub parach. Są aktywne w ciągu dnia, ważą ok 200 g, mierzą ok 15 cm bez ogona, który jest równie długi. Żyją ok. 4 lata. Dojrzałość płciową osiągają odpowiednio w wieku: samiczki 7 tygodni, samce 12 tygodni. Koszatniczki są gotowe do rozmnażania przez cały rok, szczególnie wiosną i jesienią. Ciąża trwa 3 miesiące, a w miocie są 3-5 słabo widzące całkowicie ukształtowane młode. W roku są 3 do 5 miotów. Wszystkie koszatniczki są w jednym odcieniu kolorystycznym.
Koszatniczki często są mylone ze skrzyżowaniem szczura z szynszylą. Nic bardziej mylnego. Naprawdę są kuzynami świnki morskiej,szynszyli i wiewiórki, a nie szczurów. W ciągu ostatnich lat stały się bardzo popularne. Dzięki towarzyskiemu usposobieniu łatwo dają się oswoić, pachną bardzo delikatnie i śpiewają, są aktywne w ciągu dnia i nie gryzą. Są też mniej strachliwe niż szynszyle, ale tak samo lubią gryźć, więc wymagają starannego dozoru podczas swobodnego biegania poza klatką. W tym czasie należy mieć zwierzę cały czas na oku :)
Klatka
Obdarzona mocnymi, pomarańczowymi ząbkami koszatniczka bardzo szybko rozmontuje plastikowe części klatki, przy czym niestety może się śmiertelnie zranić. Najlepiej więc trzymać ją w obszernym, różnorodnie wyposażonym terrarium lub akwarium, które przykrywamy dachem przepuszczającym powietrze, albo w dużej całkowicie metalowej klatce.
Koszatniczki potrzebują domku do spania. Do tego celu nadaje się nora z kamieni i płytek, która powinna być tak zbudowana, aby można było łatwo ją sprzątać. Można też zrobić legowisko z siana, ale należy pamiętać, aby co jakiś czas dokładać sianko, gdyż koszatniczki je zjadają.
Jako podściółki można użyć sprasowanego granulatu. Kuwetę można wysypać żwirkiem dla kotów, który pochłania wilgoć i brzydkie zapachy. Dla alergików polecam podściółkę kukurydzianą. Nie kosztuje może mało, ale jest bardzo wydajna i co najważniejsze nie pyli :)
Pokarm
 Na ryku istnieje wiele pokarmów dla koszatniczek. Należy zwrócić uwagę, aby w pokarmie było jak najmniej cukrów. Zwierzęta można karmić nasionami traw, liśćmi kilku dozwolonych gatunków polskich drzew i krzewów (brzoza, grusza, grab, jabłoń, leszczyna.lipa, orzech włoski, wierzba płacząca) i ziołami (dziurawiec pospolity, babka lancetowata, rumianek pospolity, rdest ptasi, pokrzywa zwyczajna, wrzos, mniszek lekarski (mlecz), mięta pieprzowa, lucerna, nagietek lekarski, melisa,majeranek, krwawnik i koper włoski), bulwami (słonecznik bulwiasty), owocami dzikiej róży, jak również specjalnymi karmami. Można karmić koszatniczki świeżymi i suszonymi warzywami – porem selerem, pietruszką i marchewką (dwa ostatnie w niewielkich ilościach, marchewka zawiera cukry, pietruszka jest moczopędna).
Ze względu na wrodzoną skłonność do cukrzycy dieta koszatniczek powinna być pozbawiona nadmiaru węglowodanów. Wykluczone jest podawanie słodyczy, a nawet owoców. Najbezpieczniej więc podawać suchą mieszankę zakupioną w dobrym sklepie zoologicznym. Należy też pamiętać o tym, aby codziennie zmieniać koszatniczce wodę.
Potomstwo
Kto chciałby, aby jego zwierzę miało potomstwo, już przy kupnie powinien wybrać parkę. Musi jednak liczyć się z tym, że przynajmniej trzy razy w roku trzeba będzie szukać nowego domu dla trzech do pięciu maluszków. Parki nie można rozdzielić, chyba że od razu po narodzinach pierwszego miotu podzieli się je wg płci, tak aby żaden osobnik nie był sam. Koszatniczki są bardzo towarzyskie, jednak nie akceptują towarzyszy tego samego rodzaju o tym samym zapachu. Już kilka dni rozłąki może doprowadzić do tego, że powrót do byłych współtowarzyszy skończy się pogryzieniem. Ciąża trwa trzy miesiące, a więc stosunkowo długo jak na gryzonie. Już następnego dnia po porodzie młode ruszają na pierwsze "zwiady". Odżywiają się mlekiem matki przez cztery tygodnie,potem są już gotowe na odłączenie od rodziny.
Stan zdrowia
Odpowiednie warunki hodowli i prawidłowe żywienie zapewnią koszatniczkom zdrowie i długie życie. Zdrowe koszatniczki są energiczne i ciekawe świata. Często stają na dwóch łapkach, by obserwować, co się wokół nich dzieje i nie przeoczyć żadnej ciekawostki. Ich futerko jest błyszczące i gęste, oczka czyste, a nos suchy. Do najczęstszych chorób koszatniczek należą: pasożyty, cukrzyca, problemy trawienne, pogryzienia, przeziębienie oraz ogon. Koszatniczki nigdy nie należy łapać za ogon, gdyż bardzo łatwo go oderwać.